Motyw buntu w literaturze

MITOLOGIA - Prometeusz, mitologiczny tytan, uważany jest za stwórcę człowieka. Jednak istota ludzka stworzona przez Prometeusza była słaba, nie potrafiła się bronić, była bezsilny wobec otaczającego go świata. Tytan chcąc pomóc człowiekowi zakradł się do spichlerza ognia niebieskiego Hefajstosa i przyniósł na ziemię pierwszy płomień. Jego czyn nie spodobał się Zeusowi, który ukarał go przykuwając do skał Kaukazu. Bunt przeciw zasadom Boga oraz jego ograniczeniom przyniósł korzyść ludziom, którzy po dziś dzień korzystają z ognia. Ikar sprzeciwia się swojemu ojcu i wbrew ostrzeżeniom wznosi się zbyt wysoko słońca, które topi skrzydła zbudowane przez Dedala z wosku i piór. Jest symbolem młodości, która pragnie wznosić się wysoko, pragnąc wolności i swobody, choć przez brak doświadczenia i wyobraźni często ponosi klęskę.

BIBLIA - W księgach Starego Testamentu Adam i Ewa zbuntowali się przeciwko Bogu i jego zasadom. Ewa dała się skusić wężowi i zerwała z drzewa zakazany owoc, po czym skusiła do zjedzenia jabłka także Adama. Za wykroczenie spotkała ich kara - zostali wygnani z Raju, a Bóg odebrał im nieśmiertelność. Podczas kosztowaniu owocu z drzewa poznania dobrego i złego kierowała nimi ciekawość, która została przedstawiona za pomocą węża – kusiciela, wysłannika Szatana. Kain zbuntował się przeciw Bobu mordując brata Abla. Uczynił to bowiem stwórcy bardziej podobała się ofiara pasterza – Abla, niż jego – rolnika.
Pierwszym buntownikiem był Szatan. Uosobieniem zła staje się dopiero w Nowym Testamencie kiedy słowo to, jako imię, zaczyna być pisane z dużej litery. Traktowany jest on wówczas jako książę zła i nieprzyjaciel Boga. Nazywany jest „władcą tego świata” oraz „władcą mocarstw powietrza”. Pierwotnie był potężnym aniołem, wodzem chóru serafinów. Zbuntował się jednak przeciwko Bogu i został strącony z Nieba. Przypowieść o synu marnotrawnym wg Ewangelii św. Łukasza opowiada historię syna, który wziąwszy część rodzinnego majątku wyruszył w świat. Zbuntował się przeciwko ustalonemu porządkowi i władzy ojca. Szybko jednak stracił bogactwo i tułał się jak żebrak, do momentu powrotu do rodzinnego domu.

„Antygona” – Sofokles przedstawia obraz niezłomnej buntowniczki, córki Edypa, króla Teb, która nie boi się przeciwstawić władzy królewskiej w imię praw moralnych i boskich. Świadoma, że jej zachowanie może ją zgubić grzebie zmarłego brata Polinika. Za karę zostaje zamurowana i odbiera sobie życie. Antygona jest odważna, pewna siebie, wierna wyznawanym przez siebie zasadom. Poświęca się dla idei, w którą wierzy, nie wahając się ani przez chwilę.

Oznacz znajomych, którym może się przydać

strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -

Dowiedz się więcej

1 Żona - wyrazy bliskoznaczne
2 Motyw wędrówki w literaturze
3 Motyw szatana w sztuce

Komentarze
artykuł / utwór: Motyw buntu w literaturze

hejka na maturke wybram sobie temacik na maturke "bohater zbuntowanyw literaturze Scharakteryzij i porownaj wybrane postacie" Jak ktos mial by pomysl na jakos ciekawa prace i moze pod reka ciekawa biografie to bylabym wdzieczna jak by mi przeslal Dzikuje buziaki pozdrawaim pa
ewka (611ewka {at} interia.pl)

:) witam wybralam sobie temacik na mature dotyczący postaw buntu w literaturze romantyzmu jak by ktoś był chętny pomoc mi tj. podesłać jakaś ciekawą bibliografie to bylabym wdzięczna :) pozdrawiam pa
Agnieszka (agnesitka {at} buziaczek.pl)

Tagi:

Motywy literackie / Motyw buntu w literaturze